یکی از اساتیدم همیشه می‌گفت: وقتی سن یا جایگاه افراد در یک تیم یا سازمان بالا می‌رود، مسئولیت اجتماعی سنگینی بر دوششان قرار می‌گیرد. این مسئولیت چیزی فراتر از انجام وظایف روزمره است؛ این مسئولیت شامل این می‌شود که **حواسمان به رشد و یادگیری تمام اعضای تیم باشد.**
ایشان همیشه تأکید می‌کردند که نباید بگذاریم بخشی از تیم به دلیل مشغول شدن به کارهای روزمره از پیشرفت و یادگیری باز بماند. این نکته همیشه مثل یک صدای قدیمی در ذهنم تکرار می‌شود؛ یادآوری می‌کند که مدیر بودن یعنی مسئولیت یادگیری و رشد تیم را پذیرفتن.
ما در سازمان‌های کوچک یا بزرگ، وابسته یا مستقل، به‌عنوان مدیران ارشد، مدیران میانی یا حتی سرپرستان تیم‌ها، یک وظیفه مهم بر گردن داریم:
چرا؟
چون رفتار ما الگوی نسل بعدی است.
هر تصمیم، هر برنامه‌ریزی، و هر روشی که در مدیریت به کار می‌بریم، توسط اعضای تیم دیده و در آینده تقلید می‌شود. بنابراین، ما تنها در برابر اهداف سازمان و سهام سهامداران مسئول نیستیم؛ بلکه به همان اندازه در برابر رشد فکری، مهارت‌های عملی، و پیشرفت حرفه‌ای اعضای تیم نیز مسئولیت داریم.
یادگیری و رشد، نبض تپنده تیم‌های موفق است.
اگر تیم ما درگیر روزمرگی شود و فضای یادگیری را از دست بدهد، نه‌تنها پیشرفت سازمان متوقف می‌شود، بلکه انگیزه و خلاقیت اعضا هم از بین می‌رود.
یکی از تیم‌هایی که در تمام تیم‌های تولید معمولاً محروم از آموزش و یادگیری می‌ماند و در عین حال بیشترین فشار و استرس را متحمل می‌شود، تیم محصول است. همان‌طور که می‌دانید، تیم‌های فنی اغلب در حال به‌روز نگه داشتن خودشان هستند. اما تیم محصول به دلیل مشغله‌های سنگین و تغییرات ناگهانی در مسیرهای محصول و چالش‌های دائمی همراه با مدل‌های پیاده‌سازی، از این چرخه یادگیری جا می‌ماند.
وقتی به‌عنوان یک مدیر محصول چهار سال از فعالیتت می‌گذرد، ممکن است یک روز به خودت بیایی و متوجه شوی:
نه‌تنها چیزی یاد نگرفته‌ای، بلکه هر آنچه قبلاً بلد بودی هم دیگر تمام شده است. خودت را در حالی پیدا می‌کنی که یک آدم پر از استرس، بی‌حوصله، و بی‌اعصاب شده‌ای که حتی حوصله کتاب خواندن هم ندارد.
اما راه‌حل چیست؟
راه‌حل این است که قبل از اینکه هر کاری بکنیم، هر روز خودمان را بررسی کنیم و ببینیم:
-
- آیا هنوز در مسیر اهداف یادگیری‌مان هستیم؟
-
- آیا قدمی به سمت ساختن عادات مثبت (Habits) و رشد شخصی برداشته‌ایم؟
یادگیری، آموزش، و در مسیر رشد ماندن تنها چیزی است که می‌تواند ما را در این شرایط زنده نگه دارد.
به یاد داشته باشیم:
تیم موفق، تیمی است که در آن همه اعضا یاد می‌گیرند، رشد می‌کنند، و خودشان را برای چالش‌های آینده آماده می‌کنند. یادگیری نه یک اتفاق، بلکه یک وظیفه روزانه است که هم مدیران و هم اعضای تیم باید آن را جدی بگیرند.
